ارزیابی ترکیب بهینۀ نیروگاه های کشور با لحاظ هزینه های زیست محیطی

در مقالۀ حاضر ترکیب بهینۀ تکنولوژی های تولید برق در کشور با در نظر گرفتن توسعۀ فناوری های مختلف نیروگاهی، تغییر قیمت سوخت های فسیلی و ملاحظات زیست محیطی تعیین می شود. بدین منظور با بهره گیری از مدل message، سیستم عرضۀ انرژی الکتریکی کشور برای افق زمانی 30 ساله از سال 2015 تا 2045 مدل سازی می شود. در این مدل کل هزینه های سیستم عرضۀ انرژی الکتریکی به منظور تأمین تقاضای نهایی برق حداقل می شود. مدل طراحی شده می تواند به منزلۀ ابزاری مناسب برای تسهیل فرایند برنامه ریزی میان مدت و درازمدت و تحلیل آثار توسعۀ فناوری های تجدیدپذیر و تولید پراکنده بر مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای در بخش نیروگاهی کشور استفاده شود. نتایج اصلی مدل شامل روند بهینۀ کل ظرفیت مورد نیاز برای نصب و تولید ناویژۀ هر یک از نیروگا ه هاست. بر مبنای نتایج این مطالعه، سهم انرژی های تجدیدپذیر در تأمین تقاضای برق در بلندمدت بین 10 تا 35 درصد خواهد بود. سهم فناوری های تولید پراکنده شامل موتورهای گازسوز، توربین های بادی و سلول های فوتوولتائیک نیز در کل تولید از حدود 4 درصد در ابتدای دوره به حدود 10 درصد در بلندمدت خواهد رسید. همچنین، در بهترین شرایط میزان مصرف انواع حامل های انرژی فسیلی در مقایسه با سناریوی ادامۀ روند کنونی در درازمدت تا 42 درصد کاهش می یابد. در این شرایط، به طور متوسط امکان کاهش انتشار دی اکسید کربن به میزان 25 میلیون تن در سال نیز وجود دارد. توسعۀ فناوری های انرژی های تجدیدپذیر در کنار توسعۀ نیروگاه های پیشرفتۀ فسیلی تا سال 2045، متوسط میزان انتشار گازهای گلخانه ای به ازای واحد تولید برق را 30 تا 70 درصد در مقایسه با سال پایه کاهش خواهد داد.